Sztuczna skała w akwarium morskim – wady i zalety
Akwaryści szybko zauważyli, że żywa skała to drogi biznes i zaczęli szukać zamienników skały naturalnej. Tak sztuczna skała pojawiła się w akwarium morskim. Do jej produkcji zaczęto używać cementu portlandzkiego, który po zestaleniu relatywnie szybko stabilizował parametry wody w akwarium morskim. Jednak wytwarzana w ten sposób sztuczna skała charakteryzowała się brakiem porowatości i sporą wagą.
Metody produkcji sztucznej skały
W celu uzyskania porowatości zaczęto mieszać cement z piaskiem koralowym i z solą. Po zestaleniu, skałę wkładano do wody, w której sól się rozpuszczała, zostawiając pory w skale. W ten sposób uzyskano też zmniejszenie jej ciężaru. Później zaczęto stosować jeszcze wydajniejsze metody uzyskiwania porowatości. Kolejnym, trochę bardziej skomplikowanym sposobem produkcji sztucznej skały było (i jest nadal) uzyskiwanie skały ceramicznej na drodze wypalania glinki w wysokiej temperaturze.
Obie metody mają tę zaletę, że można formować dowolne kształty skał, a nawet całe struktury skalne. Dzięki temu na rynku zoologicznym pojawiły się skały o kształtach niemal idealnych do ustawiania na nich korali.
Jakie są wady i zalety sztucznej skały w akwarium morskim?
Sztuczna skała stosowana w akwarium morskim nie jest tak porowata jak skały naturalne. Jednak po odpowiednio długim czasie dojrzewania w odpowiednich warunkach, zostanie ostatecznie zasiedlona florą bakteryjną i mikrofauną. Dwie największe zalety sztucznej skały to dowolność kształtów oraz brak jakichkolwiek niechcianych organizmów, które mogłyby trafić do akwarium. Jednak należy pamiętać, że sztuczna skała w akwarium ma ograniczone, w stosunku do żywej skały, zdolności biologicznego oczyszczania wody. Kiedyś był to z pewnością duży problem, jednak dzisiaj przy zastosowaniu nowoczesnych rozwiązań technicznych dostępnych dla akwarystyki morskiej, można w inny sposób utrzymać wysoką jakość wody w akwarium.
